αναζήτητος

-η, -ο

αυτός που δεν αναζητήθηκε, δεν ερευνήθηκε, ο ανερεύνητος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < αναζητώ. Η στερ. σημασία προήλθε από τον αναβιβασμό τού τόνου. Η λ. μαρτυρείται από το 1894 στην εφημερίδα Εφημερίς (αναζήτητο αντικείμενο σε τελωνείο)].